BIOLOGISCHE ORGANISCHE HUMATISCHE VOEDINGEN

De vraag naar alternatieven voor kunstmest heeft geleid tot de ontwikkeling van organische humatische meststoffen.Het is overtuigend bewezen dat de toepassing van kunstmest nooit de oplossing is geweest voor verrijking van arme gronden. Overmatige toepassing van kunstmest heeft geleid tot ernstige milieuproblemen die hebben geleid tot drastische beperkingen in de land- en tuinbouw.

​

In gewassen hebben kunstmest alleen kwantitatieve ontwikkelingen als voordeel die kwalitatieve ontwikkelingen onderdrukt. Het is duidelijk dat de opbrengsten van consumptieve producten een slechte smaak, een slechte geur en gebrek aan consumptieve voedingsstoffen van de mens hebben. Het is ook duidelijk dat de boer een enorme hoge druk heeft om een ​​hoge massa of volume te produceren voor een zo laag mogelijke prijs.

 

Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat in sommige gewassen met kunstmest meer toxinen aanwezig zijn dan in biologische teelt. De hogere concentraties van toxinen worden veroorzaakt door onvolledige conversies van overdosering van elementen en verbindingen. Gewassen gekweekt met kunstmest vertonen een onderontwikkeld immuunsysteem, zijn minder vitaal en gevoeliger voor parasitaire infecties zoals schadelijke micro-organismen en insecten.

Gelukkig merken consumenten dat producten met kwalitatieve hogere biologische waarden effectiever zijn dan producten die alleen hoge volumetrische vullingswaarden hebben.

 

Als reactie is biologische bodemverbetering opstand om producten in de landbouw te verbeteren. Gewasrotatie en toepassing van stikstoftoevoergewassen, toepassing van kaliumorganische verbindingen zoals kaliummelasse en gebruik van fermentproducten zijn gangbare alternatieven geworden voor kunstmest.

Nieuwe en meer teeltparameters hebben geleid tot het zoeken naar bemestingsstrategieën en -oplossingen en het resultaat is de ontwikkeling van organische humatische meststoffen. Kwalitatieve bodems bevatten hoge EOS (effectieve organische stof) met voedingsstoffen die beschikbaar zijn voor anorganische opnames en complete macro-organische moleculen. Lange tijd is het verkeerd begrepen dat planten geen grote moleculen en voedingselementen absorberen die nodig zijn om te worden gemineraliseerd voordat ze worden opgenomen. Het feit dat planten grote mulecules kunnen absorberen, vermoedt ook een reden hiervoor en wees op de noodzaak daarvan. Dergelijke grotere moleculen zijn organisch en hebben een hoge bijdrage aan kwalitatieve ontwikkelingen in de plant. De bronnen van organische humatische meststoffen zijn fermentaties van vegetatief afval in digistaten die de gewenste voedingsstoffen bevatten.

 

Rijke gronden bevatten humus, een jong type afbreekbare humus afgevende voedingsstoffen en een veel ouder type dat niet afbreekbaar is en de functie heeft van ankers van voedingsstoffen en dus verantwoordelijk is voor de beschikbaarheid van planten.

De digistaten moeten worden beschouwd als jonge humus en deze worden in combinatie met oudere humusstoffen een volledige organische meststof gevormd.

​

De voordelen van organische humatische voedingen

 

• "Verrijking" van bodems door fysiologische interacties tussen bodempartikels en humatisch voedingsmiddel.

• Moleculaire eenheden voor de beschikbaarheid van planten op de lange termijn en voedingsstoffen vrijgeven door mineralisatie voor snelle benodigdheden van voedingsstoffen.

• Doseringen zijn gemakkelijker en overdosis is bijna niet mogelijk.

• Fertigatie is minder nodig, zelfs kleine beperkte containers / potten

        (Daarom meer economische dan kunstmeststoffen.).

• Minder competitie of antagonisten van voedingsstoffen of elementen (calcium-ijzer).

• (bodem) immobiele voedingsstoffen zoals fosfaten zijn planten die beschikbaar zijn zonder een overdosis aan de grond.

• Organische humatische meststoffen zijn afkomstig van plantaardige bronnen.

• Geen risico op toxische dierlijke resten van farmacologisch afval

• Directe beschikbaarheid van organische verbindingen als voorlopers voor natuurlijke kwalitatieve fabrieksontwikkelingen.

• Laag teeltrisico van slechte opbrengstresultaten

​